Personenalarmering: ook een vorm van thuiszorg

Als wijkverpleegkundige kom ik bij veel verschillende mensen over de vloer. Elke situatie is anders en iedere cliënt heeft een eigen verhaal. Maar één ding geldt voor vrijwel iedereen: de wens om zo lang mogelijk zelfstandig thuis te blijven wonen. Ik vind het fijn om daar een bijdrage aan te kunnen leveren.

Denken in oplossingen

Mijn inzet bij een cliënt is meestal tijdelijk van aard. Toch probeer ik verder te kijken dan de medische aandoening waar ik voor gekomen ben. Zo kwam ik laatst bij een mevrouw van 71 met een open been, opgelopen bij een valpartij in de achtertuin. Door de diabetes van mevrouw genas de wond niet goed en deze moest dagelijks verzorgd worden.

Thuis blijven wonen

Tijdens het wisselen van het verband kletsten we wat over ditjes en datjes. Mevrouw was heel openhartig. Ze vertelde over haar overleden man en het huis waarin ze nu alleen woonde. Ook vertelde ze dat haar zoon en dochter erop aandrongen dat ze zich zou inschrijven bij een verzorgingshuis. Mevrouw zag dit helemaal niet zitten.

Niet zonder risico

Ik kon me de zorgen van de kinderen goed voorstellen. Beide woonden op meer dan een uur rijden van hun moeder. En door de ziekte en het medicijngebruik van mevrouw was haar woonsituatie inderdaad niet zonder risico. Maar de wens om zelfstandig te blijven wonen weegt natuurlijk ook zwaar. Nog los van de vraag of mevrouw überhaupt een indicatie voor intramuraal zou krijgen.

Wat dacht u van personenalarmering?

Tijdens een van mijn laatste bezoekjes bracht ik het onderwerp ‘personenalarmering’ ter sprake. Ik merkte dat mevrouw hier al wel over had nagedacht, maar het niet echt als een optie zag. Ze kon zich niet voorstellen dat een simpele alarmknop haar woonsituatie veiliger zou maken. Maar na wat uitleg over de mogelijkheden, voelde ze toch iets voor een alarm aanvragen. Ze vroeg om meer informatie over het seniorenalarm zodat ze het met haar kinderen kon bespreken.

Toch thuis dankzij personenalarmering

Inmiddels is de beenwond van mevrouw genezen, afgelopen week ben ik er voor het laatst geweest. Tijdens het afrondende gesprekje viel mijn oog op een alarmkastje dat die ochtend geïnstalleerd was. Mevrouw was er erg over te spreken. “Dat ik met één druk op de knop altijd iemand kan bereiken, geeft me een veilig gevoel”, vertelde ze. “En ook de kinderen voelen zich er goed bij. Hun grootste angst was blijkbaar dat ze me op een dag zouden vinden terwijl ik al uren op de grond lag. Die kans is nu een stuk kleiner geworden.”    

Alarm aanvragen als een vorm van thuiszorg

Het mooie aan mijn vak is dat ik, met goede zorg, een diep gekoesterde wens kan laten uitkomen: zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Personenalarmering doet eigenlijk min of meer hetzelfde. Met de juiste hulp én hulpmiddelen is zelfstandig wonen voor vrijwel iedereen mogelijk. Dat geeft me enorm veel voldoening. 

Sonja van de Gevel, verpleegkundige niveau 5.